Doopsgezinde WereldGemeenschap

De uitvoerend secretaris deelt een wereldwijde kerstwens en uitdaging
… met afbeelding van zijn vaderlandse Colombiaanse buñuelos: ronde gefrituurde balletjes van witte kaas, tapioca zetmeel en maiszetmeel.
tik hier voor het Engelse origineel

Herdenkend
“Hij is zijn kind Israël te hulp gekomen, ter herinnering aan zijn barmhartigheid, overeenkomstig de belofte die hij voor altijd aan onze voorouders, Abraham en zijn nakomelingen heeft gedaan.” (Lucas 1:54–55)
Kerstmis is voor mij een betekenisvolle feestdag. Het roept herinneringen op aan mijn ouders, onze familiereünies en het typische kerstvoedsel dat ik mis uit mijn land, Colombia: ajiaco, tamal, buñuelos en natilla naast andere heerlijke lekkernijen. Bovendien roept het natuurlijk de Christusgebeurtenis op: Gods incarnatie in de persoon van Jezus. Herdenken is een centraal onderdeel van het christelijk geloof. Het is geen passieve daad, maar een actieve betrokkenheid bij onze overtuigingen. We herinneren ons hoe God in het verleden werkzaam was, om te begrijpen hoe God vandaag de dag werkt en te vertrouwen op Gods voortdurende werk in de toekomst. Herdenken is ook cruciaal voor onze psychologische gezondheid: het geeft vorm aan de identiteit, vergemakkelijkt de groepscohesie, onthult wat genezen moet worden en bereidt de basis voor bekentenis, berouw en herstel.
In hun verhandeling over de toekomst van Israël wekten de profeten consequent een gevoel van ontzag op bij hun volk door te vertellen over Gods grote werken in het verleden. Dit ontzag, geboren uit de herinnering aan de grote daden van JHWH, gaf hen een diep vertrouwen in de toekomst. In het evangelie van Lucas herinnerde Maria zich Gods beloften en zag ze de vervulling ervan in de geboorte van Jezus. Ze keek terug en heroriënteerde haar toekomst op basis van Gods daden uit het verleden. Het Evangelie herinnert ons niet alleen aan wat er is gebeurd, maar ook aan wat er zal gebeuren.
Door in meditatie terug te kijken, kunnen we vol verwachting vooruitkijken. We herinneren ons dat we ons bewust moeten worden van Gods prioriteiten en ons daarop moeten afstemmen. Laten we, terwijl we de eerste 500 jaar van de wederdopersbeweging in 2025 herdenken, nadenken over Maria’s manier van herdenken. Laten we terugkijken naar wat God in onze anabaptistische geschiedenis heeft gedaan om onze toekomst in samenhang met ons verleden te verwezenlijken. Als we terugkijken naar het ontstaan ​​van onze kerk, kunnen we reageren zoals Maria deed: “Hier ben ik, de dienaar van de Heer; laat het met mij gebeuren, naar uw woord.” (Lucas 1:38, NRSVue)